In een auto stappen om 11 uur, om vervolgens 1,5 dag, bijna 2 dagen later in Roemenië aan te komen. In de auto met jongeren, 1 ding, dat is weinig slapen, veel meezing liedjes waar iedereen lekker opgaat om vervolgens een goed gesprek te hebben over wat dan ook. Om de 2 uur een pauze, beentjes strekken, eten, nog meer eten en misschien een keer naar de toilet. Ja, elk jaar weer, is dat de reis die we maken met de auto, 1 gezellige bende, waar je intens blij en moe van wordt.
Die reis is niet voor niks, we mogen weer voor 2 weken bij Danny en Rianne met hun kinderen zijn, allemaal prachtmensen die een lach op je gezicht toveren. Tussen 6:45u en 7:25u allemaal wekkers die afgaan om om 7:30u te kunnen ontbijten als groep. Iedereen zit altijd “fris en fruitig” aan het ontbijt, even wat energie krijgen om vervolgens hard aan het werk te kunnen. Dit jaar zijn wij het bijgebouw gaan opknappen, alles er uit: de vloer, delen van de muren, de badkamer en de keuken. Gewoon helemaal leeg. Om vervolgens weer volledig te kunnen installeren, met keuken, badkamer en een woonruimte. Veel werk, heel veel werk. Iedereen is hard bezig om het zoveel mogelijk af te krijgen. De muren zijn opnieuw geïnstalleerd, met gipsplaten, ze moeten alleen nog geverfd worden, de badkamer is bijna helemaal betegeld en de keuken zit er deels in. Ja alles is half, omdat het zo veel is. We proberen het zover mogelijk af te krijgen. Wel heel tof hoe dit als groep opgepakt wordt.
Daarnaast gaan we naar een buitenschoolse opvang waar normaal bijles gegeven wordt, wij leren ze wat bij over het geloof, wat een voorrecht is dat. Zulke mooie en lieve kinderen waar de energie van afspat, kinderen die het zo leuk vinden om met je te spelen en kinderen die zoveel liefde te geven hebben. Het enige wat er hierover gezegd kan worden is: wauw!
Ook hebben we dit jaar 2 dagen een moeder-kind project bezocht. Moeders die slachtoffer zijn geweest van huiselijk geweld of andere lastige situaties waarvoor ze een veilige plek nodig hebben voor een langere tijd, van ongeveer twee jaar. Wat een lieve kinderen en moeders zijn dat, we hebben zo leuk met ze gespeeld en verhaaltjes voorgelezen, dat heeft ons heel veel blijdschap gegeven.
Dit is niet alleen ons leven, want wie we zijn als groep brengt veel gezelligheid met zich mee, tijdens afwassen, eten of ‘s avonds bij het kampvuur. Goede gesprekken, met soms een traan, maar ook vaak genoeg een lach. Daarnaast hebben wij het voorrecht gekregen om 2 mensen mee op deze reis te hebben die een stukje geestelijke verzorging voorbereiden. Door alles wat zij doen, voelen wij ons dichterbij God en voelen wij ons aangeraakt door hem. Dit maakt ons als groep nog pisterker en krachtiger.
Deze reis is een onmisbare reis, een reis die ons altijd zal bijblijven, een reis die van ons allemaal onderdeel is geworden. God is met ons